Veel organisaties hebben hun strategische processen volgens middellange cyclische plan do check act, en soortgelijke, iteraties ingericht. Ze definiëren in dat proces (hoofd)doelstellingen die de bandbreedte van hun handelingsperspectief bepalen en beperken. Binnen die bandbreedte organiseren we tegenwoordig een zeker mate van flexibiliteit en nieuwe vormen van samenwerking die we ook wel Agile noemen. Met als meest bekende tactische toepassing de Scrum methode.
De opkomst van Artificiele intelligentie vraagt om nog andere strategische paradigma’s en nog flexibeler methoden. In een zeer snel veranderend veld waar de toepassing van AI en mee opkomende nieuwe technologieën disruptie’s gaan veroorzaken is het voor elke organisatie een must om snel, extreem wendbaar en kort cyclisch te kunnen handelen.
Maar hoe? Het eerste en belangrijkste is kijken, zien wat waar waneer veranderd. En vanuit dat kijken een voortdurend analyse proces inrichten dat goed aangesloten is op de beslissers in de organisatie of beter nog, waar de besluitvorming processen zo veel mogelijk één zijn met de analyseprocessen. Ander belangrijk punt is dat de sequentiële volgorde van bijvoorbeeld de plan do check act, of soort gelijke cycli niet meer sequentieel maar meer parallel gaan verlopen. Op zijn eenvoudigst uitgelegd: We moeten de agile/scrum methodiek op strategisch niveau gaan implementeren en de observatie-, analyse-, en besluitvormingsprocessen gelijktijdig en in nauwe verbinding met elkaar laten plaatsvinden.
Zelf ben ik een fan van de agile\scrum methodiek en de bibliotheek van methoden die we Design Thinking noemen. Het biedt processen, instrumenten en nieuwe taligheid die informatie en kennisoverdracht en de toepassing van flexibele strategievorming in organisaties enorm vooruit kunnen helpen.
Een belangrijke kritiek is wel dat het vaak als een soort hip decorum wordt gebruikt tijdens aparte sessies zonder dat het werkelijk in de organisatie wordt geïmplementeerd. We hebben een nieuwe nationale hobby en die heet geeltjes plakken. Aan het eind van de sessie maken we foto’s van de volgeplakte wanden en delen die op de socials om te laten zien hoe enorm inspirerend en innovatief de middag wel niet was. Belangrijk punt is dat de principes van Agile denken en handelen op fundamenteel niveau begrepen en langs principiële lijnen in de organisatie visie moet worden opgenomen om op tactisch niveau werkelijk goed en effectief te worden toegepast.
Te vaak nemen we de tools en buitenkanten van nieuwe organisatiemethoden over maar kijken niet naar de diepere en eigenlijk veel belangrijker onderliggende principes. Door de jaren heen hebben we verschillende hypes voorbij zien komen: Balanced scorecard, Lean management, Six Sigma, Kanban, canvas models en nog veel meer. Veel organisaties hebben onderdelen van deze methoden praktisch en succesvol geïmplementeerd Maar ook zie je dat in andere organisaties slechts de instrumenten van de methode voor een beperkte periode worden ingezet en uitgeprobeerd waarna naar de volgende opkomende hype wordt overgestapt.
Om om te gaan met de komende veranderingen hebben we een soort 360 graden agile nodig. We hebben allround visie en een continue sensorische verbinding met de wereld nodig. En heldere methoden van sense making die in staat zijn om steeds nieuwe collectieve mentale modellen op te bouwen die zo veel mogelijk aansluiten op de snel veranderende werkelijkheid. En dat proces in een zo hoog mogelijke frequentie.
Het is onontkoombaar dat ook dat strategisch proces voor een groot deel ondersteund gaat worden door Artificiële intelligentie. We zullen in de nabije toekomst de eerste implementaties en toepassingen van AI gaan zien die organisaties gaan ondersteunen bij een continue informatie en analyse proces zoals we dat zien in situations rooms of cockpit achtige omgevingen.
Het aangesloten raken en blijven op de AI ontwikkelingen op dagelijkse basis is nu voor veel organisaties een belangrijke, zelfs noodzakelijke, eerste stap.